Zes jaar geleden kreeg Agatha uit Nigeria Nigeria voor het eerst symptomen van lepra. Helaas herkenden de lokale dokters deze ziekte niet, waardoor Agatha niet behandeld werd en haar toestand verder achteruitging. Door de uiterlijke letsels ten gevolge van lepra durfde ze zich na verloop van tijd niet meer onder de mensen te vertonen. Uitgeput en verslagen verliet ze haar achtgenoot om ergens anders een anoniem leven te leiden. Uitgeput en verslagen verliet ze haar achtgenoot om ergens anders een anoniem leven te leiden. “Ik was ervan overtuigd dat ik zou sterven. Tot de dokters van Damiaanactie me een nieuw leven gaven.”
Tientallen artsen en ziekenhuizen heeft Agatha geraadpleegd. Wanhopig op zoek naar een oplossing voor de mysterieuze ziekte die verantwoordelijk was voor de uitslag, bultjes en wonden op haar lichaam en gezicht. Een infectie, een huidziekte, kanker… het zijn maar enkele van de verkeerde diagnoses die de lokale dokters stelden. De aangeboden behandelingen misten uiteraard alle effect.
Hoe langer lepra onbehandeld blijft, hoe groter de ravage die de ziekte aanricht in het lichaam. Agatha zonk steeds dieper weg. De vreemde blikken op de bus, haar gezicht dat stilaan vervormde tot dat van een vreemde, op een bepaald moment werd het haar te veel. Ondanks het feit dat haar echtgenoot haar bleef steunen, besliste Agatha om met haar dochter weg te trekken naar een ander dorp en daar een verborgen leven te leiden.
Agatha vreesde dat ze zou sterven, terwijl ze zo graag wilde genezen voor haar dochter. Uiteindelijk kwam ze dan toch terecht in het Hansen Disease Referral Centre van Damiaanactie in Nigeria. De dokters daar herkenden de ziekte onmiddellijk en probeerden Agatha gerust te stellen. Ze vertelden haar dat lepra perfect te behandelen valt. Moegestreden door alle geleden ontgoochelingen durfde Agatha de dokters in eerste instantie niet te geloven. Maar na een maand werd duidelijk dat de behandeling met antibiotica wel degelijk aansloeg.
Aangezien Agatha meerdere jaren aan lepra geleden heeft, zullen de littekens helaas nooit meer volledig verdwijnen. “Vroeger was ik een knappe vrouw. Mensen vergeleken me al lachend met Mami Wata, een Afrikaanse godin. Nu is mijn lichaam getekend door lepra, maar dat geeft niet. Ik heb dit overleefd en daar ben ik God, mijn familie, en de dokters en verplegers van Damiaanactie zo ontzettend dankbaar voor.”
Help ons levens te redden. Elke gift, groot of klein, helpt ons een betere wereld op te bouwen.
Gepubliceerd op 26 augustus 2022
