Verpleegkundigen Delphine, Nina en Lien verbleven zes weken met Damiaanactie in Senegal. Ter plaatse werkten ze rond de bij ons vrijwel onbekende ziektes lepra, tuberculose en malaria. Ze trokken met de jeep naar dorpjes om er patiënten te verzorgen, deden consulten in het ziekenhuis, sensibiliseerden op straat, en verbleven in een pedagogische boerderij. Een gevarieerd programma. “Deze ervaring heeft ons veranderd als mens. We begrijpen beter hoe de wereld in elkaar zit en zijn zoveel volwassener teruggekomen.”
Lien, Nina en Delphine (alle drie 24 jaar) studeerden samen verpleegkunde aan de Arteveldehogeschool in Gent. Hun overzeese stage viel in het water door corona. Dankzij Damiaanactie konden ze na het afronden van hun studies alsnog op buitenlandse ervaring naar Senegal. De eerste twee weken ter plaatse zien ze zelf als acclimatisatieperiode. “Het Senegalese team dacht ons een plezier te doen door ons in het ziekenhuis in Dakar tewerk te stellen. Maar dat was niet onze bedoeling. We wilden echt actie verrichten op het terrein en mensen verzorgen die geen geld hebben voor gezondheidszorg. Daarom hebben in overleg met het team een aangepast programma vormgegeven. Na die eerste twee weken is het écht begonnen voor ons.”
Van dorp naar dorp
In Senegal werkt Damiaanactie samen met verscheidene lokale zorgpartners. Een van de partnerorganisaties in de strijd tegen lepra is het Centre Hospitalier de l’Ordre de Malte (CHOM), waar de dames enkele weken mee op pad gingen. “Op school hadden we nooit iets over lepra gehoord. We hebben ons ingelezen op het internet en al het overige hebben we ter plaatse geleerd. Met CHOM verplaatsten we ons met de jeep naar afgelegen dorpjes. Ter plaatse verzorgden we leprapatiënten. Ook al spraken we niet dezelfde taal, toch voelden we zoveel dankbaarheid en liefde vanuit deze mensen.”
“We kregen enorm veel autonomie. Doordat we in België andere technieken voor wondverzorging aangeleerd krijgen, konden we de patiënten en lokale teams nieuwe dingen leren. We waren enorm geschrokken van hoe weinig materiaal er daarginds voorhanden is. Gelukkig hadden we een koffer vol medisch materiaal meegenomen van thuis, maar dat zet geen grootse veranderingen in gang, natuurlijk.”
En dan was er nog de cultuurschok. “In het begin vormde taal (Frans en lokale dialecten) een enorme barrière. We konden ons niet uitdrukken zoals we wilden. Ook aan het levensritme, de hitte en de lokale keuken moest ons metabolisme even aanpassen. Gelukkig voelden we ons steeds veilig en goed omringd door het team. Zo was er Jeanne, een lokale medewerkster van Damiaanactie, bij wie we voor werkelijk alles terechtkonden. Zij is een echte vriendin geworden.”
“Nog nooit zo gelukkig geweest”
“Als je daar werkt, zie en voel je de rechtstreekse impact van je werk. Zo trokken we mee de straat op om de bevolking te informeren over tuberculose. Op een halve dag hebben we zo twee patiënten kunnen doorverwijzen.” Ter plaatse verzorgden ze ook patiënten wiens verhaal door merg en been gaat. “We ontmoetten een jonge vrouw, ongeveer onze leeftijd, met drie jonge kinderen. Ze heeft lepra en ontwikkelt steeds grotere wonden aan haar handen en voeten, die ze probeert te verbergen. Bij een van haar kindjes merkten we enkele vlekken in het gezicht op, die wijzen op het eerste stadium van lepra. Die vrouw kon geen behandeling betalen. Mensen in armoede hebben maar één bekommernis: hun gezin voeden. Voor medische zorgen is er geen geld. We hebben ons vaak de vraag gesteld, wat als Damiaanactie hier niet was om gratis zorg te bieden? Dan waren al deze mensen compleet verloren.”
Nina, Lien en Delphine komen terug met een rugzak vol verhalen. “We hebben ons nooit eerder zo gelukkig gevoeld als daar. Ondanks het verdriet en de armoede waar we getuige van zijn geweest, hadden we het gevoel echt mensen te redden. Deze ervaring heeft ons veranderd. We zijn gegroeid, samen met ons drietjes, en individueel. We staan nu anders in het leven, beseffen wat echt belangrijk is. We laten Damiaanactie niet los en zullen ook in België de organisatie blijven steunen op alle mogelijke manieren. Met het ingezamelde geld kunnen ze in Senegal extra middelen voorzien, meer mensen opleiden, enzoverder. En ondertussen dromen we om over enkele jaren opnieuw naar het buitenland te gaan met Damiaanactie.”
Waarom vrijwilligerswerk bij Damiaanactie?
“We waren op zoek naar een vrijwillige stage waar we konden werken rond ziektebeelden die bij ons niet voorkomen. Bij Damiaanactie gaat het geld dat we inzamelen rechtstreeks naar het project waar we zelf voor gewerkt hebben. Damiaanactie voelt voor ons aan als thuiskomen. Er is een heel gemoedelijk contact met de medewerkers in het buitenland en op het hoofdkantoor in Brussel. Voor onze eigen gemoedsrust en die van onze omgeving helpt het dat het een kleine, Belgische organisatie is die alles in goede banen leidt en waarbij we met al onze praktische en andere vragen terechtkunnen.”
Zelf ook naar het buitenland met Damiaanactie?
Damiaanactie is actief in 13 landen in Afrika, Azië en Latijns-Amerika. Heb je interesse om vrijwilligerswerk te doen in het buitenland? Neem contact op met vrijwilligers@damiaanactie.be.
Gepubliceerd op 5 april 2023
