Annie Nianga is actief als kinesitherapeute in de Democratische Republiek Congo, bij het coördinatiecentrum voor lepra en tuberculose dat samenwerkt met Damiaanactie. Als kinesitherapeute behandelt Annie de gewrichten en spieren van mensen die getroffen zijn door lepra, met als doel de flexibiliteit te bevorderen, en vervormingen en handicaps tegen te gaan. Daarnaast ondersteunt ze patiënten met bottuberculose (waarbij de wervelkolom wordt aangetast) en andere vormen van tuberculose met hun behandeling en genezingsproces, bijvoorbeeld door hen opnieuw te leren stappen. Dit alles doet Annie met een grenzeloze positiviteit en energie. Ontdek haar ervaringen hieronder.
Dag Annie. Kan je jezelf even kort voorstellen?
Mijn naam is Annie Nianga. Ik werk als kinesitherapeute bij het coördinatiecentrum voor lepra en tuberculose in de provincie Kwilu, in de Democratische Republiek Congo.
Wat is voor jou de grootste uitdaging in je job als kinesitherapeute?
Voor mij is dat lepra en tuberculose buiten spel zetten en patiënten helpen genezen. Sommige patiënten lijden zwaar onder vervormingen of andere complicaties die ze hebben opgelopen door lepra, of mogelijk door tuberculose. Mijn grootste uitdaging bestaat eruit hen zo snel mogelijk weer beter te maken.
Is er een verhaal dat je persoonlijk heeft geraakt en dat je wil delen?
Onlangs behandelde ik een achtjarige jongen, Trésor. Hij leed aan een ernstige vorm van verlamming, een dwarslaesie, ten gevolge van tuberculose. Doordat zijn beide benen verlamd waren, kon hij niet meer stappen. We hebben een korset in gips aangebracht rond zijn romp, maar na 3 maanden was er nog geen verbetering zichtbaar. Zijn ouders waren erg bezorgd, ze gingen door een heel moeilijke periode en wilden hun zoon koste wat het kost genezen.
Ik heb hen toen uitgelegd dat het herstelproces lange tijd in beslag zou nemen omdat zijn ruggengraat beschadigd was. Vervolgens moest Trésor het korset nog drie maanden extra dragen, in totaal dus een halfjaar. En toen… slaagde hij erin opnieuw te lopen! Een achtjarige die verlamd raakt aan beide benen, dat is verschrikkelijk.
Maar Trésor heeft zoveel geduld getoond, zoveel moed en doorzettingsvermogen. Zulke verhalen geven mij energie en de moed om verder te doen.
Welke waarden van Damiaanactie spreken je persoonlijk aan?
Er zijn veel waarden waar ik me in kan vinden en die ik wil doorgeven aan anderen.
Het belangrijkste vind ik persoonlijk gelijkheid: patiënten op een gelijke manier behandelen. We verzorgen àlle patiënten die getroffen werden door lepra of tuberculose, zonder discriminatie, zonder stigmatisering.
Hoe helpt Damiaanactie jou bij je projecten?
Damiaanactie onderneemt uiteenlopende projecten om patiënten te helpen, en dat gaat verder dan louter medische hulp. Zo krijgen leprapatiënten vaak te maken met uitsluiting en vooroordelen. Damiaanactie voorziet projecten die deze patiënten socio-economisch vooruithelpen.
Sommige patiënten krijgen een soort molen waarmee ze maniok of maïs tot bloem kunnen malen. Dit laat hen toe zelfvoorzienend te zijn, want door deze bloem te verkopen, kunnen ze zelf geld verdienen. Er zijn ook mensen die vervormingen of handicaps hebben overgehouden aan lepra.
Dit kan voor problemen zorgen in het dagelijkse leven. Een patiënt die een amputatie heeft ondergaan, bijvoorbeeld, heeft het moeilijk om nog werk te vinden of om op het veld te werken. Een familie onderhouden en kinderen naar school laten gaan, worden dan erg lastig. Daarom hebben we met de financiële steun van Damiaanactie een project opgestart ten voordele van kinderen wiens ouders getroffen zijn door lepra. Een heel mooi initiatief, waardoor de kinderen meerdere jaren naar school konden gaan.
Er zijn veel projecten in Kwilu waarvoor we samenwerken met en steun krijgen van Damiaanactie, en daar zijn we heel erg dankbaar voor.
Gepubliceerd op 08 maart 2022
